Yerli Malı Haftası'ndan yerli malı boykota!

Yıllar yılı çocuklara tutumlu olmayı, yerli üretimi desteklemeyi öğütleyen “Yerli Malı Haftası” etkinlikleriyle büyüdük. Sınıf tahtalarında meyve sepetleri, öğretmenlerin dudaklarında “Yerli malı, yurdun malı, herkes onu kullanmalı” nidası vardı. Ne oldu da bu ülkede bugün yerli üretim, siyasi öfkenin hedefi haline geldi?

Muhalefetin son günlerde dillendirdiği “yerli markalara yönelik boykot çağrısı” tam da bu çelişkinin göbeğinde duruyor. Evet, hükümete yönelik tepki, demokratik bir hakkın ifadesidir. Ancak bu tepkinin yönü, doğrudan emek veren, üretim yapan, istihdam sağlayan yerli firmalara çevrildiğinde, hem ekonomik hem de ahlaki bir bocalama başlar.

Unutmayalım, bu ülkede istihdamın büyük bölümü özel sektörde. Boykot edilen her ürünün arkasında işine muhtaç bir emekçi, maaşına güvenen bir aile var. Kimi zaman o ürünün patronu bir partiye yakın olabilir ama üretim bandında ter döken işçinin tek derdi eve ekmek götürmektir.

“Yerli malı haftasından yerli malı boykota geldik” sözü her ne kadar ironik bir eleştiri gibi dursa da, aslında bir zihniyetin çöküşüdür. Siyasi kızgınlıkla yapılan kör protestolar, yarın hepimizin altında durduğu çınarın köklerine baltadır. Bugün boykot edilen ürün, yarın kapanan bir fabrika, ödenemeyen bir maaş, işsiz kalan bir genç demektir.

Asıl tehlike de burada başlıyor. Siyasal rekabetin ekonomik savaşa dönüştürülmesi, milletin öz sermayesini kendi elleriyle yok etmesidir. Eleştiri olabilir, tepki elbette olabilir. Ama hedefe kilitlenmeyen, dağınık ve duygusal tepkiler, sadece öfke boşaltır; çözüm üretmez. Şu anki görüntüde “bizden olan” ile “bizimle aynı düşünmeyen” arasındaki çizgi öyle kalınlaştı ki, yerli markaların milliliği bile tartışmaya açıldı.

Yerli üretimi cezalandırmak, üretim kabiliyetini zedelemek, uzun vadede ithalata bağımlılığı artırır. Oysa yerli üretim, bu topraklarda kalmak isteyen sermayenin, bu ülkede yaşamak isteyen gençlerin geleceğidir. Bu toprakların bereketi, kendi markasına sahip çıkmaktan geçer.

Sözün özü; yerli malı boykotu, aklıselimle değil, öfkeyle alınmış bir kararın dışa vurumudur. Bugün akıllı telefon ekranlarından yerli markaları linç etmek kolay olabilir. Ama yarın evladınız o firmada staj yapmak istediğinde ya da o fabrikada çalışmak zorunda kaldığında bu kararın gölgesi her yere düşer.

İktidar eleştirilmeli, hataları gösterilmeli. Ama yerli üretim, siyaset üstü bir değerdir. Boykotun yönünü şaşırmak, sadece bugünü değil, geleceği de ipotek altına almaktır.