Kıyamet günü efsaneleri

İnsanoğlu, yüzyıllar boyunca kıyametin ne zaman kopacağını, bu büyük olayın nasıl gerçekleşeceğini ve sonrasında neler olacağını merak etmiştir. Kutsal kitaplarda, mitlerde ve efsanelerde kıyamet günü, genellikle dünyanın sonu olarak tasvir edilir. Ancak, bu son aynı zamanda yeni bir başlangıcın habercisi olabilir mi?

Kıyamet günü öncesi, dünya üzerinde tuhaf olaylar meydana gelir. Gökyüzü kızıl renge bürünür, güneş solgun bir lamba gibi parlamaya başlar. Efsanelere göre, bu dönem "Büyük Sessizlik" olarak bilinir. İnsanlar, doğanın aniden durgunlaştığını, kuşların ötmediğini, rüzgarın esmeyi bıraktığını fark ederler. Bu sessizlik, yaklaşan felaketin habercisidir. Kadim metinlerde, bu dönemin, dünyanın dengesinin bozulduğu, doğanın çığlık attığı bir dönem olduğu söylenir.



Hindistan’ın kadim efsanelerinde, bu döneme “Kali Yuga” denir; yani "Karanlık Çağ." Bu çağda, insanlar arasında ahlakın çöktüğü, kötülüğün hüküm sürdüğü ve adaletin tamamen kaybolduğu anlatılır. Kıyamet öncesi bu karanlık dönem, insanlığın kendi sonunu hazırladığı bir süreçtir. Dünyanın her köşesinde savaşlar çıkar, açlık ve sefalet kol gezer, doğa felaketleri birbiri ardına gelir. İnsanlar, bu dönemde korkunun pençesinde kıvranır, ancak yaklaşan felaketin farkında değildirler.



Kıyamet günü geldiğinde, doğa artık sessizliğini bozmuş, dünya büyük bir kaosa sürüklenmiştir. Efsanelerde, bu günün "Büyük Felaket" olarak adlandırıldığı anlatılır. Dağlar yerinden oynar, denizler taşar ve gökyüzü yarılır. İskandinav mitolojisinde, bu gün “Ragnarok” olarak bilinir; yani "Tanrıların Alacakaranlığı." Bu mit, tanrıların ve insanların birlikte savaştığı, dünyanın sonunu getiren bir savaşı anlatır.

Kıyamet günü, sadece fiziksel dünyanın yıkımı değil, aynı zamanda ruhsal bir arınma süreci olarak da tasvir edilir. Efsanelerde, bu günün sonunda, sadece iyi ve adil olanların hayatta kalacağı, kötülüğün tamamen yok olacağı söylenir. İslam mitolojisinde, bu günün sonunda “Mahşer Günü” gelir; herkesin yaptıklarıyla yüzleşeceği, hesap vereceği gün.

Bir başka çarpıcı efsane, Maya uygarlığının kehanetlerinde karşımıza çıkar. Mayalar, 21 Aralık 2012'yi kıyamet günü olarak öngörmüşlerdi. Her ne kadar bu tarihte fiziksel bir kıyamet yaşanmasa da, Mayaların kehaneti, dünyanın yeni bir döngüye girdiğine işaret ediyordu. Onlara göre, bu tarih, insanlık için yeni bir bilinç seviyesinin başlangıcını temsil ediyordu.

Kıyamet sonrası, dünyanın yeniden doğuşuna tanıklık eden bir dönemdir. Eski dünyadan geriye kalanlar yok olmuş, doğa kendini yenilemiş ve insanlık yeni bir çağın eşiğine gelmiştir. Efsanelerde, bu döneme "Altın Çağ" denir; her şeyin mükemmel olduğu, adaletin yeniden tesis edildiği bir dönem.



Yunan mitolojisinde, Prometheus’un insanlığa ateşi getirdiği ve onların karanlıktan kurtulmasını sağladığı anlatılır. Bu efsane, kıyamet sonrası dönemin, insanlığın yeniden ışığa kavuştuğu, bilgelik ve erdemin yeniden önem kazandığı bir dönemi simgeler. Kıyamet sonrası, insanlığın geçmiş hatalarından ders aldığı, doğayla ve evrenle uyum içinde yaşadığı bir çağın başlangıcıdır.

Bir başka efsane ise Hindu mitolojisinde karşımıza çıkar. Burada, kıyamet sonrası döneme "Satya Yuga" yani "Gerçek Çağ" denir. Bu çağda, insanlık tekrar bir bütün olarak birleşir, kötülük ortadan kalkar ve dünya yeniden cennete dönüşür.

Kıyamet, birçok kültürde sadece bir son değil, aynı zamanda bir başlangıç olarak görülür. İnsanlığın büyük hatalarının, doğanın tahribatının ve ahlaki çöküşün bir sonucu olarak gelen kıyamet, aynı zamanda bir arınma, bir yeniden doğuş sürecidir. Bu döngü, insanlığın sürekli olarak kendini yenilediği, hatalarından ders çıkardığı ve her seferinde daha güçlü bir şekilde ayağa kalktığı bir süreci temsil eder.

Kıyamet gününü mistik bir olay olarak görmek, insanlık tarihinin derinliklerine inen, eski mitolojilerin ve efsanelerin ışığında değerlendirmek, bu olayın sadece bir yıkım değil, aynı zamanda bir umut olduğunu gösterir. İnsanlık, her ne kadar büyük felaketlerle karşı karşıya kalsa da, her defasında yeniden doğmayı başarmış, ışığı karanlıktan çıkarmayı bilmiştir.



Haber & Yorum / Ata Korkut